-Mια ράτσα υψηλότερης στάθμης, μια πιό σοφή για τα πράγματα του κόσμου ράτσα .....

«Δεν πιστεύω ότι ο σκύλος μέσα στο μαντρί έχει το τελικό δικαίωμα στο μαντρί, ακόμα κι αν ξάπλωνε εκεί για πολύ καιρό. Δεν παραδέχομαι τέτοιο δικαίωμα. Δεν παραδέχομαι, για παράδειγμα, ότι έγινε κάποια μεγάλη αδικία στους Ερυθρόδερμους Ινδιάνους της Αμερικής ή στους Αβορίγινες της Αυστραλίας. Δεν παραδέχομαι ότι μια αδικία έγινε σ’αυτούς τους ανθρώπους επειδή μια ισχυρότερη ράτσα, μια ράτσα υψηλότερης στάθμης, μια πιο σοφή για τα πράγματα του κόσμου ράτσα, για να το θέσω έτσι, ήρθε και πήρε τη θέση τους»
.
Ποιός άραγε είπε τα μεγάλα αυτά λόγια; Σίγουρα εκείνος ο αχρείος ο Χίτλερ!

Πάντως σε καμία περίπτωση δεν τα είπε ο πατέρας της ειρήνης, ο Γουΐνστον Τσώρτσιλ, στην Επιτροπή Έρευνας Πηλ, το 1937, για να δικαιολογήσει την βίαιη καταστολή της πρώτης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα [1936 – 1939] που ξέσπασε ενάντια στον εβραϊκό εποικισμό και θα ήταν αποτελεσματική αν δεν την εξουδετέρωνε η παρουσία και η έντονη ανάμειξη των 25.000 Βρετανών στρατιωτών (να σημειωθεί ότι αυτή η επιχείρηση καταστολής ήταν η μεγαλύτερη του είδους μέχρι την εκστρατεία στην Μαλαισία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο - εκεί η αυτοκρατορία κτύπησε νέο ρεκόρ).

Τελικά είναι μεγάλος λαός αυτοί οι Άγγλοι. Μετά από κάθε απελευθερωτικό πόλεμο φτιάχνουν και επιτροπές για να διερευνήσουν ενδεχόμενες παραβάσεις των βασικών αρχών του ανθρωπισμού και των υγιών κανόνων του ευγενούς πολέμου. Κανένας δεν γλυτώνει. Όποιος ασυνείδητος έσφαζε με σκουριασμένη λόγχη τρώει πέντε μέρες στο μπαλαούρο και συνετίζεται. Ας σώζει ο Θεός την βασίλισσα τους!

Tweet

-Με λένε αβγδεζ και είμαι καθαρός!!! Pray for me guys!!

Δηλαδή δεν έχω βάλει τσιγάρο στο στόμα μου τις τελευταίες δύο ημέρες. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ένας μικρός προσωπικός θρίαμβος!
Από τότε που ξεκίνησα το κάπνισμα, κοντά τρείς δεκαετίες πριν, ο μεγαλύτερος χρόνος αποχής μου από αυτό δεν ξεπέρασε τις 15 ώρες. Γιατί τόση ήταν η διάρκεια μίας εφιαλτικής πτήσης χωρίς στάση από την Νέα Υόρκη στο Τόκυο. Μέχρι τότε είχα σπάσει μερικά μικρότερα ρεκόρ, - 8ωρα, 9ωρα, 10ωρα κ.λ.π.-, πάντα μέσα σε κάποιο αεροπλάνο να μετράω μπαρουτιασμένος τα δευτερόλεπτα.
Άρχισα να καπνίζω από την ηλικία των δεκαπέντε ή δεκαέξι χρόνων. Δεν θυμάμαι πλέον πότε ακριβώς. Δεν ήταν από μαγκιά. Αυτό είναι σίγουρο. Γιατί τον πρώτο καιρό το κάναμε κρυφά. Τα απογεύματα του Σαββάτου αγοράζαμε με έναν φίλο ένα πακέτο Astor, πηγαίναμε στο παρκάκι της παραλίας μπροστά από το βασιλικό θέατρο, την πέφταμε στο γρασίδι και δεν σηκωνόμασταν πριν κάψουμε άτσαλα και το τελευταίο τσιγάρο.
Μετά από λίγους μήνες η σαχλαμάρα αυτή είχε γίνει καθημερινή συνήθεια. Τότε αρχίσαμε να καπνίζουμε στα διαλείμματα του σχολείου. Παίρναμε τον "Άσσο" ή τα "Καρέλια" κασετίνα που κυκλοφορούσαν την εποχή εκείνη με δέκα τσιγάρα. Φορούσαμε ακόμη καμπάνες παντελόνια και μπορούσαμε να το βάζαμε μαζί με τα σπίρτα στις κάλτσες. Δεν καπνίζαμε πολύ και το μεγάλο πακέτο των είκοσι δεν τελείωνε σε μια μέρα. Και μιά και δεν μπορούσαμε, λόγω των αυστηρών μητρικών ελέγχων, να κουβαλάμε το περίσσευμα στο σπίτι το πέταγμά του ισοδυναμούσε με βαριά οικονομική αιμορραγία. Καμιά φορά, όταν ο προϋπολογισμός μας δεν το επέτρεπε, αγοράζαμε και κανένα πακέτο "Πρώτο". Κόστιζε, θυμάμαι, 4 δραχμές και τα τσιγάρα ήταν παραγεμισμένα με τεράστια χοντρά κοτσάνια καπνού. Κανονικό χόρτο. Ήταν εποχές οπωσδήποτε ηρωικές.
Στις εισαγωγικές του πανεπιστημίου, -για όσους τις περάσανε τότε, ένα ολόκληρο παράλογο καλοκαίρι τυράννιας που το περνούσαμε διαβάζοντας και διαβάζοντας και διαβάζοντας-, ήταν πλέον ζήτημα μαγκιάς. "Άσσος Σκέτος", πολλά βαρύς, με κτύπημα πάνω στο πακέτο και επιμελές σάλιωμα. Θυμάμαι ότι το σάλιωνα συστηματικά αν και ακόμη και μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει τον λόγο. Οι πιo φευγάτοι παίρνανε Pall Mall ή Camel άφιλτρα που ταιριάζανε περισσότερο με τα απόλυτα φετίχ της εποχής. Τα Ray Ban και τον Lou Reed.
Ακολούθησαν καμιά δεκαπενταριά εξαιρετικά χρόνια. Με την χαρά της αφθαρσίας μεσ' τα μάτια. Καπνίζαμε και κάναμε τα πάντα με απόλυτη άνεση και φυσικότητα. Καπνίζαμε και ανεβαίναμε τρέχοντας στον Μύτικα, καπνίζαμε και παίζαμε 3 ώρες μπάσκετ στο Ποσειδώνιο, καπνίζαμε και κολυμπούσαμε, καπνίζαμε και ξενυχτούσαμε, καπνίζαμε και κάναμε τα πάντα καπνίζοντας. Δεν έχω ούτε μιά φωτογραφία που να μην χαμογελάω ή να ποζάρω δήθεν σκεπτικός με ένα τσιγάρο στο χέρι ή στο στόμα και δεν έχω τραβήξει ο ίδιος ούτε μια φωτογραφία που να μην θολώνει ελαφρά από το συννεφάκι καπνού που περνάει μπροστά από τον φακό. Έχω σπάσει όλα τα ρεκόρ, έχω παραβιάσει όλους τους κανονισμούς και έχω παραβεί όλες τις απαγορεύσεις. Με κατέβασαν, τα παλιά καλά αμερικάνικα χρόνια, από λεωφορείο της Grayhound, με συνέλαβαν, ευτυχώς επί Γιέλτσιν, στο μετρό της Μόσχας, απείλησαν να με εκδιώξουν από μοναστήρια του Αγίου Όρους, μου ζήτησαν να πληρώσω τις μοκέτες στον διάδρομο του TGV σε μία χαμηλή "πτήση" προς Μασσαλία (ευτυχώς είμασταν πολλοί και την γλυτώσαμε), μου έφεραν τρέχοντας και κραυγάζοντας ακαταλαβίστικα σε κατάσταση πανικού τασάκι στο αεροδρόμιο του Τόκυο. Μόνο στην πατρίδα δεν με ενόχλησε κανείς. Ποτέ. (Ας είμαστε καλά και ας συνεχίσουμε να καταλαβαίνουμε όπως κανείς άλλος λαός στον κόσμο τον Άνθρωπο και τις ανάγκες του).
Τον τελευταίο καιρό όμως βλέπω μικρή ανηφόρα και με λούζει κρύος ιδρώτας. Ξεχνάω τα γυαλιά μου στο ένα δωμάτιον και προτιμώ να στραβωθώ μπροστά στην οθόνη παρά να γυρίσω πίσω να τα πάρω. Φορτώνομαι και τις δεκαπέντε σακούλες ψώνια από το αυτοκίνητο μέχρι το το σπίτι γιατί σκέφτομαι με τρόμο το ενδεχόμενο να χρειαστεί να κάνω και δεύτερο δρομολόγιο.
Μετά από αυτά τολμώ να σκεφτώ ότι τρία πακέτα την ημέρα, καμιά φορά και τέσσερα, ήταν μάλλον πολλά. Εξ ου και το σύνδρομο στέρησης.
Δυό εικοσιτετράωρα τώρα είμαι σε κατάσταση απόλυτου πανικού. Πότε πότε μπαίνω στον πειρασμό να ζητιανέψω από κανέναν άγνωστο ένα τσιγάρο. Ακόμη και στον δρόμο. Το μυαλό μου λειτουργεί σαν κλούβιο αυγό. Θα έλεγα ότι είμαι μάλλον νωθρός. Οι προτάσεις μου μένουν συνήθως μισές. Αλλά τα πόδια μου μουδιάζουν με έναν ευχάριστο τρόπο και αναπνέω ήδη εμφανώς καλύτερα. Σήμερα το πρωί ο βήχας μου ήταν σχετικώς αξιοπρέπης. Λένε ότι σε δέκα μέρες γίνεσαι άλλος άνθρωπός. Θα δούμε. Αν δούμε.

Pray for me guys.

Tweet

-Aναμένοντας «ειρηνικό» ακρωτηριασμό

Tο πολιτικό μας σύστημα έχει ολοφάνερα καταρρεύσει (αδυνατεί να λύσει ακόμα και δευτερεύοντα κοινωνικά προβλήματα). Kαι ενώ στην Tουρκία η ανανέωση - αυτοσυντήρηση του ηγεμονεύοντος στρατιωτικού κατεστημένου γίνεται με κοινωνικούς μηχανισμούς αυστηρών αξιοκρατικών προκρίσεων, την Eλλάδα την κυβερνάνε, μισό αιώνα τώρα, τρεις οικογένειες. Tο υπόλοιπο προσωπικό του πολιτικού συστήματος (σαφώς υπηρετικό της πρωθυπουργοκεντρικής παντεξουσιότητας) αντλείται κυρίως από τον συνδικαλισμό και τις κομματικές νεολαίες, δηλαδή από τις πιο υποβαθμισμένες σε ανθρώπινη ποιότητα κοινωνικές κάστες.

Από την επιφυλλίδα του Χρ. Γιανναρά στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 25-6-2006
Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο εδώ

Tweet

-Τρείς εικόνες με ολοφάνερο νόημα

Τρείς εικόνες,
και η ορθή ερμηνεία τους στις 14:22

Tweet

-Αναβάλλεται για την ώρα η επανίδρυση του Κράτους!

Είχε και άσχημο καιρό
και οι χωρικοί δεν ήξεραν συνήθειες άλλες
η επανάσταση κοιμάται ακόμη
στις αυλές των ευγενών

Tweet

-Μια πραγματική ντίβα!!!

Η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Μαρ. Γιαννάκου επιδίδεται σε ασκήσεις γοητείας ενώπιον επιτροπής φοιτητών λίγο πριν ξεκινήσουν οι κρίσιμες διαπραγματεύσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί η τύχη του νέου μεταρρυθμιστικού νομοσχεδίου για την παιδεία.

Tweet

-Μοναχός Χριστόδουλος, 2018 μ.Χ.

Το 2018 μ.Χ. σε απομονωμένη ερημική καλύβη κάπου στην εσχατιά του Ελληνικού χώρου. Σκηνή από την επίσκεψη μας στον ταπεινό ένοικο της, τον πάλαι ποτέ διαλάμψαντα εκκλησιαστικό ηγέτη και ποιμένα π. Χριστόδουλο, που οικειοθελώς εγκατέλειψε τα εγκόσμια για την ιερή ησυχία της ερήμου το σωτήριον έτος 2006.

"Βγήκε καλοσυνάτος απ΄ το ερειπωμένο του σπίτι να μας υποδεχθεί με το ζεστό του χαμόγελο. «Πως μένεις εδώ Γέροντα», τον ρωτήσαμε, «με την στέγη να τρέχει, τα πεσμένα ντουβάρια και τα πολλά ποντίκια;». «Ε, ευλογημένοι μου», μας απάντησε, «δεν ακούσατε στο Ευαγγέλιο που λέγει ότι δεν έχουμε εδώ μόνιμη κατοικία αλλά στον ουρανό;»

Ξάπλωσε κάτω και άρχισε να μας διηγείται, όπως είπε, ωφέλιμα πράγματα. Μας διηγήθηκε και το όραμα που είδε. Πως βρέθηκε ανάμεσα στους Αγγέλους, ντυμένους στα λευκά και οι φτερούγες τους να κάνουν φρου φρου. Και αλήθεια! Βρέθηκε σ΄ αυτή την υπερπολυτέλεια του ουρανού χωρίς να φορεί τα καλά ρούχα που απαιτεί η εφήμερη ματαιοδοξία του κόσμου. Αλλά είχε την ψυχή του καθαρή."

Tweet

-Η μεγαλυτέρα των αρετών

Βλέποντας τον πατέρα Χριστόδουλο νοιώθω να κατακλύζομαι και εγώ από την μεγαλυτέρα των ανθρώπινων αρετών. Την φιλαυτία.

Tweet

-Βίοι Αγίων και Δικαιικά Συστήματα

(εις ανάμνησιν της αυτοκάθαρσης της εκκλησίας που διενεργήθηκε πριν από έναν περίπου χρόνο, αμιγώς με πρωτοβουλία του δεσπότου και πατρός ημών αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλου - σημ. λόγω της αποτελεσματικότητας των μηχανισμών η διαδικασία ολοκληρώθηκε επιτυχώς εντός 7 ημερών, όπως ακριβώς και η δημιουργία του κόσμου στον οποίο ζουμε)

Είναι σαφές ότι η λογική του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Χριστόδουλου προσομοιάζει με την λογική που διέπει την λειτουργία του Αγγλοσαξωνικού δικαιικού συστήματος. Στο σύστημα αυτό σκοπός της δικαιοσύνης, -και συναφώς αποστολή του δικαστή-, δεν είναι η αναζήτηση αυτής καθεαυτής της αλήθειας αλλά η ανάδειξη, εκ των διαδίκων, αυτού που θα κατορθώσει να παρουσιάσει πληρέστερα και πειστικότερα τις απόψεις και τα στοιχεία του.

Αντίθετα, στο ηπειρωτικό δίκαιο, -και κύρια σε αυτό της Γερμανίας που διακρίνεται για τον ιδεαλισμό του-, ο ουσιώδης σκοπός της δίκης είναι η, κατά το δυνατόν, πληρέστερη αναζήτηση αυτής της ίδιας της αλήθειας, η οποία, όπως είναι φυσικό, μπορεί καμιά φορά να απέχει ουσιωδώς από την απατηλή εικόνα που επιχειρούν να παρουσιάσουν στην διαδικασία τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Η ειδοποιός διαφορά είναι σαφής, αφού, το ένα σύστημα αναδεικνύει και επιβραβεύει την ικανότητα και την καπατσοσύνη, -άρα και την αποτελεσματικότητα με υλικούς, επίγειους και προσωρινούς όρους-, σε αντίθεση με το άλλο, που θέλει πρωτίστως να προστατεύσει την πλανώμενη στο σύμπαν αιώνια ιδέα που εκ των πραγμάτων διαθέτει απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη κανονιστική ισχύ στην ζωή των θνητών.

Βεβαίως, είναι αυτονόητο ότι, ενώ το πρώτο σύστημα μπορεί να λειτουργήσει με ικανή αποτελεσματικότητα και χωρίς την έντονη συμμετοχή του δικαστή, το δεύτερο δεν είναι δυνατόν να είναι αποδοτικό όταν ο ίδιος ο κριτής δεν συμμερίζεται τις θεμελιώδεις αρχές του. Κοινώς δηλαδή όταν ο δικαστής δεν πιστεύει στην αποστολή του και ως εκ τούτου βαριέται να ακούει τις ιστορίες και τους καημούς του κάθε μαλάκα. Διότι το ένα φέρνει το άλλο, δεδομένου ότι, εάν δεν πιστεύεις στην υπερβατική φύση του δικαίου είναι φυσικό να αντιμετωπίζεις τους διαδίκους ως αλληλοσπαραζόμενες κατίνες, -που ας κερδίσει η καλύτερη και η πιο καπάτσα-, και όχι ως φορείς και ενσαρκώσεις πνεύματος και ιερών ιδεών.

Θα περίμενε κανείς ότι, λόγω της αντιορθολογιστικής και αμιγώς πνευματικής φύσεως του λειτουργήματος που φαίνεται να ασκεί ο εν λόγω χονδρός κύριος, η λογική του θα προσέγγιζε περισσότερο αυτήν του δεύτερου εκ των δύο παραπάνω συστημάτων. Αλίμονον όμως. Ας κρύψωμεν, λέει, προς το παρόν όσα μπορούμε και ας ελπίσουμε ότι ο αντίδικος καθεύδει.

Η τακτική αυτή μπορεί να αποδώσει αρκούντως ενώπιον κακού αντιδίκου. Πλην όμως, σε αντίθετη περίπτωση, η σταδιακή αποκάλυψις του πραγματικού προσώπου σου από επιτήδειο Δημοσιογράφο Μάκη, ή ακόμη ακόμη και από άλλον ομογάλακτον σου πλην ιδιοτελή άγιο, εκτός του φυσιολογικού και ανάλογου των αποκαλυπτομένων αδικημάτων κολασμού μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα και τον δυσανάλογα μεγαλύτερου μεγέθους εξευτελισμό και διασυρμό που συνήθως υφίσταται ένας κοινός και μιαρός ψεύτης. Διότι οι ευθαρσώς και γενναίως ομολογούντες λωποδύτες μπορεί μεν να μην κατορθώνουν να αποφύγουν την δικαία ποινή, αλλά σε κάθε περίπτωση αποχωρούν της αιθούσης του δικαστηρίου με την κεφαλήν υψηλά και με χρήσιμο εφόδιο την συμπάθεια και την κατανόηση που δικαιούται ο κάθε γενναίος και σοβαρός μετανοημένος ατυχήσας.

Ως παράπλευρο συμπέρασμα από τα παραπάνω προκύπτει και το γεγονός ότι, όπως όλο το άθλιο σινάφι του, έτσι και ο χονδρός δεν πιστεύει ντιπ στον Θεό. Διότι εάν πίστευε θα φοβόταν τουλάχιστον την δική του φοβερά δικαιοσύνη. Ασχέτως αν, για τους δικούς του ανόητους λόγους, περιφρονεί την ανθρώπινη.

Συμπέρασμα: ο χονδρός θέλει μόνον να είναι αρχηγός και να του φιλάνε το χέρι

Υστερόγραφο: Σύμφωνα με την είδηση ο διατελών εν αργία μητροπολίτης Αττικής κ.κ. Παντελεήμων καταδικάστηκε σε 8ετή κάθειρξη για υπεξαίρεση ποσών ιδιαιτέρως μεγάλου ύψους. Από πηγές της αρχιεπισκοπής έγινε γνωστό ότι η ηγεσία της εκκλησίας δεν θα εγείρει ζήτημα και δεν θα παραπέμψει τον εν λόγω κοινό απατεώνα σε εκκλησιαστικό δικαστήριο πριν από την έκδοση της απόφασης του εφετείου καί ενδεχομένως και του Αρείου Πάγου (εάν φυσικά ο εκπεσών επίσκοπος οδηγήσει και εκεί την υπόθεση)!!!. Ο πατήρ ημών φαίνεται να λησμονεί ότι ο καλός κύριος Παντελεήμων δεν προστατεύεται πλέον από κανένα τεκμήριο αθωότητας και ότι σε κάθε περίπτωση η αξιολόγηση του φρονήματος του κλήρου από τους πιστούς δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο με τις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου και της οικείας δικονομίας.

Tweet

-Απόδειξη παρακμής ή ...;

"... Mε κάθε καινούργιο «συγκλονισμό», κύμα πελώριο μάς κατακλύζει δημοσιογραφικής επιπολαιότητας και περιττολογίας. Στα τηλεοπτικά «παράθυρα» συνωστίζονται αναρίθμητοι «ειδικοί», που «κοινωνιολογούν» ή «ψυχαναλύουν» τις «παραβατικές» περιπτώσεις με φληναφήματα αφόρητης κοινοτοπίας, φτηνιάρικες εκλαϊκεύσεις και κλισέ ασήμαντων εγχειριδίων. Oλοι αυτοί, δημοσιογράφοι και «ειδικοί», μαζί με τους επαγγελματίες της πολιτικής (μόνιμους ευτελισμένους επαίτες τηλεοπτικής δημοσιότητας) καταλήγουν «συμπερασματικά» πάντοτε στην ηθικολογία: Tι «πρέπει» να κάνει η οικογένεια! Tι «πρέπει» να προσέξουν οι δάσκαλοι! Tι «πρέπει» να φροντίσει η κοινωνία!

Aπόδειξη παρακμής μιας κοινωνίας είναι, ακριβώς, το να προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά της με ηθικολογικές αοριστολογίες και γενικότητες. Δεν μπορεί πια να εμπιστευθεί τους θεσμούς ή έχει ξεμάθει – οι θεσμοί στην παρακμιακή κοινωνία είναι εντελώς αναποτελεσματικοί, κανένας δεν τους σκέφτεται προκειμένου να λυθούν προβλήματα. Mετατίθενται, λοιπόν, οι ελπίδες στην καλή θέληση των ατόμων και αναζητούνται λύσεις με εκκλήσεις, παροτρύνσεις, συναισθηματικές εξαιτήσεις. Aν καταφύγει κανείς στη γνώμη των πολιτών για τα κρίσιμα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (το δημογραφικό, την παιδεία, τη «διαπλοκή» και διαφθορά, την αναπηρία της δημόσιας διοίκησης, τον αντικοινωνικό χαρακτήρα του συνδικαλισμού), οι απαντήσεις θα είναι σίγουρα συνταγές για ηθική «βελτίωση» των ατομικών συμπεριφορών ..."

Από την επιφυλλίδα του Χρ. Γιανναρά στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της Κυριακής 18/06/06/

Απόδειξη παρακμής ή ακλόνητη συνέπεια στις προεκλογικές εξαγγελίες για σεμνότητα και ταπεινότητα;

Tweet

-Χρήσιμος κυνισμός ή ανώφελες ψευδαισθήσεις;

Το "ΒΗΜΑ" της 16ης Ιουνίου μας πληροφορεί ότι σε κλινική του Λος Άντζελες έγινε με επιτυχία η επέμβαση διαχωρισμού των μεξικάνικης καταγωγής σιαμαίων αδελφών Ρεγγίνα και Ρενάτα.

"Οι δύο αδελφές είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο την επόμενη κιόλας ημέρα από την γέννηση τους -τον Αύγουστο του 2005- και έζησαν εκεί ενωμένες για 10 ολόκληρους μήνες, μέχρι να υποβληθούν στην πρωτότυπη, περίπλοκη και λεπτή εγχείρηση. Ο διαχωρισμός τους εκτελέστηκε από ομάδα 80 ατόμων πολλά από τα οποία είχαν λάβει μέρος σε παρόμοια επιχείρηση στο ίδιο νοσοκομείο το 2003. Οι γιατροί δήλωσαν αισιόδοξοι ότι όλα θα πάνε καλά και ότι το μέλλον προδιαγράφεται πολύ θετικό για τα δύο κοριτσάκια ενώ οι γονείς δεν μπόρεσαν να κρύψουν την χαρά τους για την ευτυχή έκβαση αυτής της ... περιπέτειας.
Το κόστος της επέμβασης και της συνολικής νοσηλείας δεν ανακοινώθηκε αλλά έγινε γνωστό ότι πρόκειται να καλυφθεί από τον λογαριασμό ενός ειδικού υγειονομικού προγράμματος της πολιτείας της Καλιφόρνιας."

Από όλα τα παραπάνω αξίζει να επισημανθούν δύο τυπικές λεπτομέρειες.

Η πρώτη αφορά στο κόστος της επιχείρησης που πρέπει μάλλον να ανέρχεται σε ύψος πολλών πολλών εκατ. δολαρίων. Η δεύτερη έχει σχέση με το γεγονός ότι οι γονείς που πέρασαν την συγκεκριμένη δοκιμασία δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι των Η.Π.Α. Αντίθετα, είναι ξένοι που βρέθηκαν εκεί για λίγες ημέρες πέρυσι τον Αύγουστο επισκεπτόμενοι συγγενείς τους. Έτσι, από σύμπτωση, η διάγνωση του προβλήματος τους έγινε, εξ αφορμής μίας μικρής επιπλοκής που τους ανάγκασε να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια, στο έδαφος της ευλογημένης χώρας. Της χώρας που όπως όλα δείχνουν είναι πάντα έτοιμη να σταθεί με γενναιοδωρία και μεγαλοψυχία δίπλα σε κάθε έναν που την έχει ανάγκη.

Με μια πρώτη ματιά η είδηση αναδεικνύει το μεγαλείο του ώριμου δυτικού πολιτισμού. Το μεγαλείο που αποτυπώνεται στην πρόοδο της ιατρικής τεχνικής, στην ανθρωπιστική αλληλεγγύη των εθνών και στην προθυμία του συστήματος να ξεπερνά κάθε είδους διάκριση ή σκοπιμότητα όταν πρόκειται να διαθέσει τους πόρους του για την προστασία της ζωής ως αυτοτελούς αξίας.

Την ίδια στιγμή όμως η ίδια είδηση παραλείπει να αναφέρει ότι στο διάστημα των δέκα μηνών της μικρής ζωής των δύο τυχερών μέσα στην ατυχία τους σιαμαίων από το Μεξικό μερικές χιλιάδες οκτάχρονα και δεκάχρονα παιδιά που είχαν γεννηθεί υγιή, αρτιμελή και εξοπλισμένα για μια φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή είναι πλέον τυφλά μετά από τα εκατοντάδες σκληρά δωδεκάωρα του μισού δολαρίου που πέρασαν μπροστά στους αργαλειούς της Ινδίας υφαίνοντας την υψηλή αισθητική των αστικών σαλονιών της δύσης.

Ότι, κάπου στον κόσμο, μερικές δεκάδες χιλιάδες παιδιά που είχαν γεννηθεί υγιή, αρτιμελή και εξοπλισμένα για μία φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή έχουν υποστεί ήδη μη αναστρέψιμες σωματικές βλάβες από την έλλειψη δύο ή τριών βασικών βιταμινών που θα μπορούσαν να είχαν εξασφαλισθεί με την κατανάλωση ενός μόνον ποτηριού γάλακτος κάθε ημέρα.

Ότι, κάπου στον κόσμο, μερικές δεκάδες χιλιάδες παιδιά που είχαν γεννηθεί υγιή, αρτιμελή και εξοπλισμένα για μία φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή πέθαναν από δυσεντερία, ελονοσία και τύφο επειδή η Unisef δεν πρόλαβε να πουλήσει αρκετά τετράδια και να εξασφαλίσει τα λίγα σεντς που ήταν αναγκαία για την διάθεση των παρωχημένης τεχνολογίας εμβολίων, που παραμένουν στοιβαγμένα προς πώληση στα ράφια πέντε μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών.

Ότι στο πλήρως κλιματιζόμενο αμφιθέατρο ενός κτιρίου από γυαλί και γρανίτη ο CEO της εταιρείας Make Money for the Rich & Co., -του πολυεθνικού κολοσσού που προέκυψε από την επιτυχή συγχώνευση τριών άλλων κολοσσών-, ανακοίνωσε στους ευτυχείς μετόχους που υπηρετεί ότι οι τιμές των αντιρετροϊκών φαρμάκων κατά του ιού HIV θα διατηρήσουν μεσοπρόθεσμα τις υψηλότατες τιμές τους αφού οι πιέσεις που άσκησε ο πρόεδρος Bush ο νεότερος κατά των κυβερνήσεων συγκεκριμένων χωρών του τρίτου κόσμου έπιασαν επιτέλους τόπο. Έτσι κάποιες ανώνυμες, αδιάντροπες και λαθρόβιες τοπικές βιομηχανίες σταμάτησαν ήδη την ανήκουστη εγκληματική τους δραστηριότητα που δεν ήταν άλλη από την συστηματική κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας των εισηγμένων του Dow Jones μέσω της παραγωγής φθηνών αντιγράφων των φαρμάκων που αναστέλλουν τον πολλαπλασιασμό του ιού του AIDS. Και ότι μετά από την ανακοίνωση αυτή η γενική συνέλευση ενέκρινε δια βοής και με ενθουσιασμό την αύξηση των ετήσιων αποδοχών του ομιλητή, που πλέον θα ξεπερνούν αισθητά τον προϋπολογισμό της Unisef για τα προγράμματα βοήθειας προς τα παιδιά της υποσαχάριας Αφρικής.

Ο τομέας των βιολογικών επιστημών και της ιατρικής τέχνης έκανε τις τελευταίες δεκαετίες εξαιρετικές προόδους. Και συνεχίζει ακάθεκτος. Όμως η γνώση που σωρεύει και τα προϊόντα που παράγει δεν αποτελούν κτήμα και κοινό θησαυρό της ανθρωπότητας. Είναι, αντίθετα, προστατευόμενα αγοραία αγαθά διαθέσιμα μόνον σε όσους γνωρίζουν την ύπαρξη τους και μπορούν, έμμεσα ή άμεσα, να πληρώσουν αδρά για να τα αποκτήσουν. Τα πολλά εκατομμύρια των καταραμένων του κόσμου πεθαίνουν, και θα συνεχίσουν να πεθαίνουν, από αρρώστιες που είναι εύκολο να προληφθούν με μέσα πρωτόγονης τεχνολογίας ή να θεραπευθούν με φάρμακα μηδενικής σχεδόν αξίας, για τα δεδομένα της δύσης. Ο μεσαίωνας αυτός θα αρχίσει σε λίγο να ακουμπά και τις ίδιες τις δυτικές χώρες. Ακούγεται σαν αντίφαση, αλλά δεν είναι.

Ο αντίλογος που θα μπορούσε να προβληθεί από τον μέσο ανυποψίαστο ευρωπαίο, που θεωρεί αυτονόητη την απρόσκοπτη συνέχιση λειτουργίας του πιο γενναιόδωρου και αποτελεσματικού συστήματος "εσωτερικής" αλληλεγγύης που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, είναι δυστυχώς ασθενής. Τα χρόνια της μεταπολεμικής "αφθονίας για όλους" ήταν αρκετά για να καλλιεργήσουν ζωηρές ψευδαισθήσεις αλλά δυστυχώς έχουν ήδη παρέλθει. Όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος έτσι και η Ευρώπη βρίσκεται στην διαδικασία επαναδιατύπωσης των θεμελιακών αρχών που θα στηρίξουν την ύπαρξη της την περίοδο που έρχεται. Και την φορά αυτή οι βαθμοί ελευθερίας που διαθέτει για την συγκρότηση των νέων κανόνων λειτουργίας της είναι ιδιαίτερα περιορισμένοι.

Στην φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο οι πέντε από τους ογδόντα της ομάδας των σωτήρων φαίνεται να μεταφέρουν με εξαιρετική προσοχή το εύθραυστο κορμάκι της μίας από τις δύο ξεχωριστές πλέον αδελφές. Η εντύπωση όμως που προκαλεί το θέαμα είναι απατηλή. Γιατί η πνοή ζωής, η μόνη πραγματική αξία που περιέχει το μικρό σώμα, είναι σίγουρο ότι αφήνει αδιάφορο τον κάθε ένα από τους επαγγελματίες που το φροντίζουν.

Αυτό που αγγίζουν με τόση προσοχή είναι γιαυτούς μόνον μία μάζα από οργανωμένους οργανικούς ιστούς που πρέπει με κάθε θυσία και με κάθε κόστος να διατηρήσουν την ομοιοστασία τους. Ώστε να παραμείνουν αυτό που ήταν από την αρχή. Το ιδανικό άλλοθι για την στήριξη της προσοδοφόρας λειτουργίας ενός από τους πιο στυγνούς τομείς της σύγχρονης οικονομίας της αγοράς. Η λαμπερή διαφημιστική προθήκη του σύγχρονου ληστρικού και άδικου συστήματος παροχής υπηρεσιών υγείας.

Αν είχαμε τουλάχιστον την γενναιότητα να παραδεχθούμε ότι αυτό που πραγματικά αγαπάμε και φροντίζουμε είναι μόνο το δικό μας σώμα και οι άμεσες προεκτάσεις του, μόνο η δική μας ζωή και αυτή των λίγων ανθρώπων που αγαπούμε και έχουμε ανάγκη. Και ότι μας είναι αδιάφορο αν το καθημερινό μας μεροκάματο ή το κάθε τι παραπάνω που αμέριμνοι επιθυμούμε και επιδιώκουμε στοιχίζει τις μικρές ζωές όλων των παιδιών του κόσμου. Θα ήταν μία καλή αρχή. Γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να στηριχθεί σε κάτι που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Tweet